آرشیدا بانوی آریایی درخشان

عزیزترینم، فرزندم من مادرت هستم..... من با عشق، با اختیار، با آگاهی تمام پذیرفته ام که مادرت باشم. تا بدانم که خالقم چگونه مخلوقش را دوست می دارد، هدایت می کند و در برابر خواسته های تمام نشدنی اش لبخند می زند و در آغوشش می گیرد. من یک مادرم هیچکس مرا مجبور به مادری نکرد....من به اختیار مادر شدم تا بدانم معنی بیخوابی های شبانه را تا بیاموزم پنهان کردن درد را پشت همه حجم سکوتی، که گاه از خودگذشتگی نامیده می شود. تا بدانم حجم یک لبخند کودکانه ات می تواند معجزه زندگی دوباره ام باشد. من نه بهشت می خواهم نه آسمان و نه زمین... بهشت من ، زمین من و زندگیم نفس های آرام کودکی توست که در آغوشم رویای پروانه آرزوهایت را می بینی....